Don Khon na rowerze

Postanowiliśmy wyruszyć na Don Khon rowerami. Rowery na Don Det można wypożyczyć za 10 000 kipów na cały dzień a połączenie z Don Khon jest bardzo wygodne – wystarczy tylko przejechać przez stary most kolejowy łączący obie wyspy. Rowery to stare damki gwarantujące niezapominane przeżycia na drodze i siniaki na siedzeniach - czego się nie robi dla wrażeń. Start był dość pechowy, po 20 metrach G. stracił powietrze w przednim kole i musieliśmy wymieniać pojazd.
Droga na Don Khon wiedzie przez pola ryżowe Don Det do mostu, to pozostałość po linii kolejowej wybudowanej przez Francuzów, którzy używali jej do przewożenia ładunków i łodzi przez niespławną część Mekongu. Na Don Khon trzeba kupić wjazdówkę – 25 000 kipów od cudzoziemca. Uprawnia do wjazdu na teren wyspy i obejrzenia wodospadów Somphamit.
Don Khon różni się od Don Det. Jest tam znacznie mniej pól ryżowych, wyspa jest dość gęsto zarośnięta drzewami. Jest tam też znacznie więcej bawołów, które wychodzą na ścieżki i wzbudzają przynajmniej mój respekt. Przejechaliśmy całą wyspę aż do punktu widokowego na Kambodżę. Śmiem twierdzić, że oprócz Kambodzy widziałam w oddali grzbiety delfinów słodkowodnych Irrawaddy – chociaż to podobno w porze deszczowej jest prawie niemożliwe – woda za głęboka i zbyt mętna. Potem pojechaliśmy zobaczyć wodospady Tat Somaphamit (Li Phi Falls). Są imponujące – siła wody poraża i nie dziwi fakt istnienia kolei pomiędzy wyspami – wodospadów nie pokona żadna łódź.
Powrót na naszą wyspę był bardzo ciężki – ponad 30 stopniowy upał, G. po drodze przejechał kurczaka i tylko cień zimnego Beerlao trzymał nas przy życiu.
Ostatni wieczór na Si Phan Don spędziliśmy w Don Dat Restaurant. Jutro podróż do Pakse a potem Wietnam.

Zdjęcia (17)

Komentarze (0)